Mijn naam is Harold en sinds kort heb ik een nieuwe hobby gevonden nl. het vliegen met een drone. Sinds 2023 woon ik in het verzorgingstehuis de Gravenstate in Denekamp. De Gravenstate is een onderdeel van Zorggroep Sint Maarten.

In Juni 2022 werd ik getroffen door een zware hersenbloeding en belandde in coma. Toen de artsen zaten te vergaderen over mij of het niet beter was om de stekker er maar uit te trekken ben ik zeer onrustig geworden. De artsen hebben elkaar aangekeken en gezegd; Hij gaat er voor, dan gaan wij er ook voor.

Na 6 weken ben ik wakker geworden en lag ik in het TMZ Het Borsthuis te Hengelo. Hier moest ik zo goed als het kon herstellen. Dit ging niet allemaal van een leien dakje en ik was zeer opstandig werd mij later verteld. Gelukkig was dit maar van korte duur. Maar er zullen wel mensen zijn die zeggen 't is nog steeds een vervelend rotjong.

Ik heb zeer goede herinneringen aan het Borsthuis en zou het personeel van destijds, Afd. Zwaantje C, graag nog een keer weerzien. Misschien lukt dat nog een keer. Na 6 maanden verhuisde ik naar de overkant van de straat en kwam terecht in het Hof, dit ziekenhuis is ook een onderdeel van TMZ, trouwens TMZ staat voor Trivium Meulenbelt Zorg.

Door de hersenbloeding raakte ik verlamd aan mijn rechterzijde. Een geluk bij een ongeluk was dat ik voorheen bepaalde dingen met links deed zoals schrijven. Ook met het voetballen was ik een linkspoot. Maar de muis van de pc bediende ik altijd met rechts maar zonder problemen schakelde ik over naar links.

 

Een maand na de overplaatsing naar het Hof kwam mijn broer met het verlossende, bericht dat ze iets hadden gevonden voor mij in Denekamp hoewel ik een dag eerder nog te horen had gekregen dat ik er rekening mee moest houden dat er voorlopig geen plaats was in Denekamp voor mij.

Een week later zat ik al in Denekamp aan de Gravenallee.

 

De woning die ik nu heb is prachtig en ook de locatie, Een min-puntje voor mij is, de medebewoners zijn allemaal een stuk ouder dan ik. Maar het zijn allemaal erg aardige mensen.

Ook een obstakel voor mij is het eten. Ik lust die niet en ik lust dat niet. Het eten hier is zoals ik dat kende van vroeger thuis. Groente, gekookte aardappels en een stukje vlees en pudding. En wat ze hier ook doen, elke dag soep. Mij niet gezien. Gelukkig kennen de dames van het restaurant mij nu wel en wordt er wel rekening met mij gehouden. Dan heb je nog de airfryer. Van alle medebewoners denk ik dat ik de enige ben met een airfryer. Maar genoeg over de keuken.

Ook het zorgpersoneel zag dat ik mij toch wel verveelde hier en zeiden dat ik een hobby moest zoeken, maar ja, als je half verlamd bent wat kun je dan nog ? Op tv zie je steeds vaker dat er gebruik wordt gemaakt van drones en omdat ik vroeger ook wel eens gespeeld heb met radiografisch spul leek mij dat wel wat. Maar sturen met een hand ? Op internet gekeken en gevonden. Hierover vertel ik meer onder de link de Drone.